(Dragonfruit)
نام رسمی ,dragonfruit pitaya است. این نوع میوه علی رغم شکل ظاهری بسیار خوشمزه می باشد. پوست صورتی آن قابل خوردن نیست با تقسیم میوه به دو قسمت و استفاده از یک قاشق قسمت خاکستری آن را نوش جان کنید البته این قسمت هرچه قرمز تر باشد میوه رسیده تر است. این نکته قابل ذکر است که دانه های سیاه این میوه قابل خوردن است، اما قابل هضم نمى باشد. دراگون میوه درخت کاکتوس است که به آن میوه اژدها هم گفته می شود . پوست آن ازنوع نرم وفلس فلس است که رنگ آن قرمز است داخل آن میوه ای است به رنگ قرمز و یا سفید که در داخل آن دانه های ریزی هم وجود دارد. نوع قرمز آن بهتر است . طعم آن به نظر من چیزی شبیه کیوی است. شربت آن هم وجود دارد.
(Durian)
دریان از آن میوه های استوایی می باشد که یا اون رو دوست دارین و یا ازش متنفر میشین. این ذرب المثل مشهور هست که بوی دریان همان بوی جهنم است. نگهداری و حمل این میوه خاردار به داخل خیلی از هتل ها و تاکسی های مالزی ممنوع می باشد.بسیارى از خارجیان که به مالزی میان مائل به خوردن دریان به دلیل شهرت به بوی بد آن نمی باشند. با این حال گوشت سفید میوه شیرین است.
(Duku langsat or Cateyes)
این میوه قهوه ای متمایل به زرد بوده و به اندازه دانه انگور می باشد. این میوه بسیار آبدار و خوشمزه می باشد. بهتر است که از جویدن دانه های آن خودداری کنید چون ممکن است تلخ باشد.طعم خاصی دارد کمی شیرین وترش است و بعضی ذائقه ها هم آنر انمی پسندند اما حتما امتحان کنید.
(Jackfruit)
چندان میوه مشهوری نیست . بسیار بزرگ است و می تواند نود سانتی متر طول, و 50 سانتی متر قطر و 35 کیلو گرم وزن داشته باشد. این میوه بیشتر در کنار جاده به فروش می رسد و اغلب با دریان اشتباه گرفته می شود. این میوه مانند دریان بوی بد و مزه ای شیرین دارد.
(Mango)
منگو را پادشاه میوه های استوایی نیز می نامند. این میوه در دو رنگ زرد و سبز یافت می شود که معمولا سبز آن آبدارتر و شیرین تر می باشد. قیمت هر کیلو آن بین 4 تا 6 رینگیت میباشد.
(Mangosteen)
این میوه هم اندازه یک توپ تنیس است و مانند دریان بومی می باشد. میوه
دریان برای بدن گرم ولی منگوستین سرد می باشد. این میوه هم خوشمزه هست.
حتما امتحان کنید.منگوستین به عقیده بسیاری از جمله بهترین میوه های
گرمسیری دنیا است .
در تحقیقات علمی متعددی که بر روی میوه منگوستین
انجام شده است ارزش غذایی شگرف و بسیار عجیبی در این گیاه مشاهده شده است .
در تحقیقات علمی مشخص شده است زانتون با خاصیت بسیار قوی آنتی اکسیدانی
خود موجب از بین رفتن رادیکال های آزاد در بدن و ارتقاء سطح سیستم ایمنی
بدن اشخاص می گردد . که در مبارزه با سرطان نقشی بسیار مهم می تواند ایفا
نماید . اگر چه زانتون در طبیعت بسیار کم یافت می شود در کنستانتره (عصاره )
پری کارپ میوه منگوستین به مقدار فراوانی وجود دارد . تا کنون بیش از بیست
نوع از زانتون های طبیعی در پری کارپ این میوه یافت شده است که دو تا از
معروفترین آنها که در تحقیقات مورد ارزیابی قرار گرفته اند “منگوستین آلفا”
و “منگوستین بتا” هستند.
(Papaya)
از مشهور ترین میوه های استوایی
است که از آن دارو های بسیاری جهت پوست ، معده و روده تهیه می شود ، کلیه
قسمت های این میوه اعم از پوست میوه و یا تخم های آن ارزش دارویی جداگانه
ای دارد . شنیده ام در ایران به آن خربزه درختی می گویند ودر سمت جنوب کشور
هم پیدا میشود. میوهای است شبیه خربزه که رنگ آن نارنجی پر رنگ است . با
اینکه شیرین است اما اولش کمی با ذایقه ما ایرانیها سازگار نیست .اما اگر
بخورید کم کم به طعم آن عادت می کنید.
پاپایا میوه ایست از خانواده خربزه و هندوانه که در استوا به عنوان میوه ای
طبی شناخته شده که حاوی مواد هضم کنندگی ویژه ای بوده و غنی از ویتامین C،
و ویتامین A و آهن می باشد. خاصیت اصلی این میوه مربوط به آنزیم پاپایین
است که همان ویژگی پیسین که یکی از آنزیمهای شیره معده است و به تجزیه
پروتئین کمک می کند و مدرنیز هست را دارا می باشد. فیبرین موجود در آن برای
انعقاد خون مفید است. برگهای آن حاوی عنصر کارپین است که در بی نظمی های
قاعدگی و اختلالات گوارشی نظیر اسهال بسیار مفید است. استفاده از پاپایای
خام خرد شده در غذا و سالاد علاوه بر ترد کردن و خوش طعم کردن مزه غذا و
سالاد به هضم آنها نیز کمک می نماید. بهتر است پاپایا را با نصف لیموی ترش
مصرف نمایید. اضافه کردن 2 قطعه پاپایای خرد شده در غذای در حال پختن موجب
تسریع در طبخ می گردد.
مصرف آب پاپایای سبز
خام به تنهایی یا همراه با سالاد کمک شایانی برای بهبود اختلالات گوارشی
می کند. خوردن پاپایای خردشده به صورت خام جهت رفع اختلالات کبدی و یرقان
بسیار مفید است.پاپایا مستقیماً روی ساقه درختی بی شاخه می روید که ارتفاع
این درخت به 30 فوت می رسد. این میوه از نظر گیاه شناســی توت است و عضوی
از خانواده ای بسیارکوچک از میوه هاست که میوه گل ساعتی را دربردارد.
(Pineapple)
این میوه به زبان محلی nanas نامیده می شود .و به وفور در مالزی یافت می شود.آناناس دارای آنزیمی است که به هضم پروتیین در بدن کمک می کند. آناناس سرشار از ویتامین های “آ” و “ث” است. همچنین آناناس دارای شکرهای طبیعی می باشد که به این دلیل می تواند منبع خوبی برای انرژی باشد. کلسیم، فسفر و پتاسیم نیز در آناناس یافت می شوند.خوردن آناناس به رفع یبوثت، فشار خون بالا، کرمهای موجود در روده و حالت تهوع کمک می کند.آناناس نیز مانند پرتقال بعلت اسیدی بودن نباید تا 1 سالگی به کودک داده شود.
(pomelo)
پاملو یکی دیگر از میوه های نچندان مشهور استوایی می باشد. این میوه به اندازه توپ فوتبال کوچک است و طعمی چون گریپفروت دارد.
(Rambutan)
در زبان مالایی به معنی میوه مودار است ، میوه ای است که پوشیده از زائده های مو شکل است که در نوع قرمز و زرد وجود دارد . این میوه به اندازه تخم مرغ است و داخل آن دانه ای بزرگ سفید رنگ وجود دارد که پرآب و شیرین است.
(Starfruit)
یکی دیگر از میوه های محلی که خوردن آن را به شما توصیه می کنم. این میوه متمایل به سبز و زرد است با ظاهری شفاف که شبیه به ستاره و دارای طعم و مزه ای خوشایند می باشد یکی از میوه های محلی کشور مالزی که بسیار آب دار -خوشمزه و ارزان است( نصف قیمت سیب) میوه ای است به اسم استار فروت یا کارمپولا که به زبان بومی belimbing هم گفته می شود . اصل این میوه از کشور سریلانکا به کشورهای دیگر آورده شده و در رنگهای مختلف و طعمهای مختلف وجود دارد.
طعم این میوه ترش و شیرین است و حاوی مقادیر زیادی ویتامین آ و سی و فیبر می باشد. این میوه به دلیل اینکه مقطع عرضی آن به صورت ستاره است به آن استار فروت می گویند و به تازگی در بین آمریکایی ها و کانادایی ها هم محبوبیت پیدا کرده است .به طور کلی دو نوع استار فروت وجود دارد :استار فروت ترش واستار فروت شیرین .اولی طعم گوجه سبز را می دهد و دومی شیرین و آبدار است.استار فروت در صنعت شراب سازی در برمه استفاده می شود خواص دارویی این میوه به انگور بسیار نزدیک است.علیرغم تمام این خواص و خوشمزگی و ارزانی آن این میوه برای بیماران کلیوی کشنده و مر گبار است .
(AVOCADO)
بر خلاف باور عام، آوکادو یک میوه نیست، بلکه یک سبزی سرشار از مواد مغذی و اسیدهای چرب مورد نیاز برای بدن است. در واقع آوکادو یک نوع سبزی چرب است (یک آوکادوی متوسط حاوی حدود 30 گرم چربی است).آوکادو را باید خام مصرف کرد، زیرا پس از پختن مزه تلخی به خود می گیرد. به نظر می آید که اولین بار آوکادو در ایران امروز و آمریکای جنوبی کشت داده می شده است و سپس به دیگر نقاط جهان برده شده است.